Gelecekten ümit kesmiş ruhlar, mutluluğu geçmişin rutubetli koridorlarında ararlar. Onlar, yarının belirsiz örtüsünden kaçan, eski anılarına sığınan gezginlerdir.
Her an, onlar için bir hüzün melodisidir; geçmişin samimiyeti, geleceğin belirsizliğine tercih edilir.
Yarının getireceklerine dair duyulan yersiz korku, geçmişin bilinen güzelliklerine yönlendirir.
Belki bu, geleceğin getireceği belirsizlikle yüzleşmekten kaçmak için bir tür direniştir.
Ancak unutulmamalıdır ki,
eski anılar sadece geçmişin izleridir ve
gerçek mutluluk, hayatın akışında dengede durabilen kalplerindir.
Hiç yorum yok: